Czwarty wymiar rzeczywistości. Umożliwia nakładające się na siebie światy
informacyjnie spójne, które prowadzą interakcje w oderwaniu od siebie nawzajem.
Rzeczywistość rozszerzona umożliwia odbieranie informacji dostosowanych do konkretnego
poziomu jej wymiany i do konkretnego poziomu możliwości jej odbierania.
Rzeczywistość rozszerzona jest więc dostosowana indywidualnie, lecz co
ważniejsze dostosowana grupowo. Każdy uczestnik może należeć do wielu grup i
zmieniać część z nich w każdej chwili, przełączając „widoki” nakładane na
fizyczne otoczenie.
W rezultacie tworzy się kolejny, czwarty już informacyjny wymiar
otoczenia. Tak samo jak przez sześcian przepuszczamy płaską kartkę papieru
dzieląc go na oddzielne warstwy rzeczywistości dwuwymiarowej, tak samo trójwymiarowy
świat fizyczny może przesączać się przez czterowymiarową rzeczywistość
rozszerzoną. Buduje to rozdzielne trójwymiarowe rzeczywistości, które mogą choć
nie muszą rozumieć się ze sobą.
Wszechświat fizyczny jest dwuwymiarową płaszczyzną informacji, która
zdaje się wydawać trójwymiarem. Tak jak hologram powstaje z podświetlenia światłem
półprzezroczystej płaskiej płyty przechowując trójwymiarową informację na płaszczyźnie.
Wymiary mogą się więc do o jeden mniejszego kompresować. Tak samo rzeczywistość rozszerzona jest
informacyjnie czterowymiarowym obiektem, którego informacje przechowywane są w trójwymiarze.
Dlatego rzeczywistość rozszerzona nie może być doświadczana przez nas (trójwymiarowe
obiekty) całościowo w tym samym momencie. Musimy wybierać, które z pięter tego
budynku chcemy obserwować. Dlatego wraz z powstaniem augmented reality
wprowadzamy cywilizację na obszary, których ani fizycznie, ani mentalnie nie będziemy
w stanie jednocześnie doświadczać. Nie będziemy więc mogli tego świata ani
planować, ani nim zarządzać, ani go kontrolować.