Zibipedia - Planetyzacja

Ogólna tendencja rozwoju perspektywy ludzkości. 

Szczególny rodzaj planetyzacji funkcjonuje pod terminem globalizacja. Jednak ten ostatni termin odnosi się głównie do negatywnych i ograniczonych intelektualnie aspektów całego procesu.

Widać to najlepiej oglądając graficzne wizualizacje obu perspektyw.

Oto globalizacja:

Charakteryzuje ją administracyjne ujednolicenie. Brak horyzontów rozwoju. Zamknięcie intelektualne i skostnienie. Ta perspektywa skłania do megalomanii. Wymusza pragnienie absolutnej władzy – kontroli nad wszystkim co jest. Globalizacja unifikuje i zaciera, dzięki niej traci znaczenie istnienie granic państw.

Oto planetyzacja:

Pokazuje prawdziwszą naturę rzeczy. Uczy pokory. Otwiera umysł na nieznane dotąd ścieżki. Implikuje poczucie zdrowego i produktywnego niepokoju – siejąc ziarno tajemnicy.

Planetyzacja to dużo głębszy proces. Planetyzacja przekazuje ideę, że wszyscy jesteśmy mieszkańcami jednej planety. Że różnice między nami są nieistotne, bo nie widać ich nawet przy użyciu powiększającego szkła. 

Ci którzy stąpać będą po Srebrnym Globie, czy wyprawiać się na obce planety przestaną być przedstawicielami najwybitniejszej z ras, lecz zamiast tego staną się reprezentantami i nosicielami całej ziemskiej biosfery – od wirusa i bakterii, aż po najgęstszy las.

Zibipedia - Determinacja

Determinacja jest próbą określenia ile w świecie jest niewiadomej, a ile przewidywalności. Ile jest w naszym zachowaniu wolności, a ile uświadomionej konieczności. Współczynnik tej idei jest miarą naszej pychy i deprawacji – określonym w procentach. Im więcej udaje nam się przewidywać świat, im bardziej zbliżamy się do 100% w wyzwaniach wobec przyszłości, tym w większą megalomanię popadamy. Kosztem ograniczenia naszych wyborów bliżsi jesteśmy bogom.

Tak to dla przykładu widzą ekonometrycy:

Współczynnik determinacji modelu równy 95% oznacza, że „zmienność zmiennej objaśnianej została objaśniona zmiennością zmiennych objaśnianych w dziewięćdziesięciu pięciu procentach.”

Jest on komplementarny wobec wspóczynnika mglistości.

Powyższe oznacza mniej więcej tyle, że naukę w takiej formie wyrazu nie czeka w trzecim tysiącleciu zbyt wiele – jest to ścieżka bez przyszłości. Kod wypowiedzi nie determinuje zrozumienia – a wręcz wyklucza je. Co prawda każdy logicznie spójny szyfr znajduje gdzieś swoje miejsce, więc hermetyczność języka moglibyśmy jeszcze naukowcom wybaczyć. Jednakże maksymalnego komplikowania pleonazmów już nie. A do tego niestety dąży każdy zbędny system, który musi pozostawać logicznie spójny.

Determinacja jest piękna – ogranicza chaos i pozwala trwale budować. Jednak to niebezpieczna ścieżka. Im większy gmach z determinacją na przewidywalności świata zbudujemy, tym większa czeka nas potem katastrofa.

Zibipedia - Wiedza

Wiedza nie jest informacją zapisaną w książkach, maksymach, przemówieniach czy kulturze. To tylko dane. Wiedza jest funkcjonującą teorią obróconą w czyn. Żeby mówić o wiedzy trzeba jej używać. Każdy zestaw reguł, który sprawdzał się w innych warunkach – w przeszłości, nie jest do zastosowania gdy te warunki się zmieniły. Dlatego nigdy nie jesteśmy pewni czy coś się sprawdza – dopóki pomiarów w czasie rzeczywistym nie powtórzymy.

Wiedza jest czasowo i warunko zależna – dlatego nie jest mądrością – nigdy nie jest absolutna.

Przekazywanie wiedzy w oderwaniu od opisu warunków w jakich funkcjonuje jest dezinformacją, służącą zwykle narzucaniu ideologii dającej kontrolę nad nauczanymi.

Wiedza musi być praktyczna. Inaczej nie warto byłoby uczyć się jej na pamięć. Jest to bowiem sztuczny twór danych – a nie pierwotny opis świata. Rzeczywistość wiedzy jest sztuczna – teorio zależna – wykreowana.

Społeczeństwo lubi nagradzać najbardziej za wiedzę na jego temat. Jednak jest to nagradzanie mające wiele wspólnego z hazardem. Gdy większość się o danej regule społecznej dowiaduje – zmienia się samo społeczeństwo w reakcji na groźbę samodekonstrukcji. Stąd też korzyści są jak boom giełdowy – krótkotrwałe i kończące się krachem.

Wiedza przyrodnicza z kolei to wiedza ogólna. Nie mająca bezpośredniego przełożenia na społeczną rzeczywistość – aż do poznania przez nie szczegółowych założeń teorii. Akceptacja dla nich nie jest konieczna, co najlepiej widać w fizyce kwantów. Jednak musimy mieć możliwość oddzielenia magii od społecznie akceptowanego wyjaśnienia. Inaczej nie skorzystamy z wiedzy – jej wykorzystanie zostanie obłożone tabu – a jej posiadacze potępieni i zniszczeni.

Ten ostatni problem omija jedynie wiedza ezoteryczna, z posiadania której korzyści pozostają niedowiedlne w zbiorze paradygmatów aksjomatów.

Zibipedia - Równość

Niespotykany w świecie realnym abstrakt intelektualny. Doskonała równość nigdy nie istnieje.

Zawsze są różnice – drobne niekoherencje ilościowe, jak i poważne zmienne jakościowe – takie jak czas, intencja, otoczenie – a więc ogólnie kontekst i perspektywa. Dwa podobieństwa mogą występować tylko w z góry zdefiniowanych płaszczyznach, takich jak wiek, grubość porfela, czy pochodzenie.

Jesteśmy skazani na nierówności – w porównaniu z równościami zawsze jest ich nieskończenie wiele, więc powinny być zaniedbywalne. Jednak człowiek konstruuje rzeczywistość w opraciu o złudzenie, że równość może mieć znaczenie kluczowe. Z równości dwóch obiektów w jakimś aspekcie wywodzi się pomiar, z pomiaru porównanie – dopiero porównanie daje asumpt do wysnucia jakichkolwiek wniosków.

Równość jest potrzebą ogółu. Rozkład normalny cech w społeczeństwie sprawia, że równość jest dążeniem w górę w pozytywnych cechach i ściąganiem w dół jednostek wybitnych. Skrajne nierówności i niczym nieuzasanione dysproporcje w podziale dorobku społeczenego – czy to informacyjnego czy materiałowego – stają się przyczyną zamieszek i postawy – „jak ja tego nie mam, to nikomu nie pozwolę.”

Brak równości to przede wszystkim brak możliwości porównania. Nierówność z kolei to konfrontacja równości, bądź intencjonalne przekłamanie.

Nie ma czegoś takiego jak równość absolutna. Nierówność z kolei zawsze jest kauzalna.

Zibipedia - Nieskończoność

Bliżej nie określona rozmaitość intelektualna mająca za zadanie poszerzenie ludzkiej wyobraźni do granic jej rozmiarów. Nie wiemy jak daleko sięga, nie wiemy na jakich obszarach się rozciąga i nie wiemy jak wygląda, o ile w ogóle istnieje.

Wiemy natomiast że jest kilka jej rodzajów, kilka to znaczy nieskończenie wiele. Nieskończoności mogą różnić się liczebnością i rozmiarem. Różnią się też jakościowo. Istnieją bowiem nieskończoności klasyczne oraz wynikowe, czyli rezultaty zapętlenia.

Ich bezpośrednie rozróżnienie ilościowe dostrzegamy na co dzień śledząc wyniki kalkulatora przy zdarzeniach rzeczywistych. Częściej występują wyniki nierówne, stąd wiemy, że liczb okrągłych, więc naturalnych, jest znacznie mniej od innych.

Teraz umiemy śledzić nie tylko ciągi nieskończenie wielkie, lecz również nieskończenie małe. Bądź nieskończenie bliskie konkretnej wartości, z tej czy drugiej strony.

Rozkład i wzajemne relacje wartości nieskończonych układają się w bliżej nieokreślony zapewne fraktalny wzór o czym świadczą przesłanki – choćby prawo Benforda.

Niema na razie możliwości określenia relacji pomiędzy nieskończonościami, a tajemną liczbą zero, znajdującą się poza zdolnościami postrzegania jakichkolwiek komputerów.

Jej odwrotność – liczba k – vel liczba większa od nieskończoności – nie została jeszcze ujęta w aksjomatach matematyki, a więc funkcjonuje poza światem naukowym będąc na antypodach postrzegania jakościowego. Zajmują się nią tylko magowie i jednostki skłonne do poświęceń w kwestii powagi swojego statusu społecznego.

Znalezienie relacji pomiędzy jednostką minimalną, maksymalną i zerową pozwoli zapewne na ustalenie granic tego pojęcia intelektualnego.