Zibipedia - Nicość

Wszystko posiada dziury – nawet czasoprzestrzeń. Pytanie tylko do czego taka rozdarta przestrzeń prowadzi. Przestrzeń pozbawiona przestrzeni jest bramą do nicości. Tylko czym ta nicość jest?

Nicość jest kwintesencją kwantowej natury Wszechświata. Jeśli bowiem wszystko zbudowane jest z małych cegiełek materii, małych kwadracików samej przestrzeni, to nicość musi te najmniejsze składowe całkowicie i kompletnie oddzielać od siebie. Inaczej wszystkie kwanty zlałyby się w jedno. Skąd pochodzi postulat że wszystko jest nieciągłe?

Skoro kopiec kreta i góra mają różne rozmiary, to znaczy że mają różną liczbę elementów. Z tego wynika, że tych elementów musi być skończenie wiele, a więc dzielenie części składowych kopca i góry musi być ograniczone. Gdyby części składowe obu przykładów były ciągłe i można było dzielić je na mniejsze w nieskończoność, to oba miałyby nieskończenie wiele elementów składowych. Z tego wynika, że nie mogłyby różnić się rozmiarami.

Postulat kwantowania rzeczywistości, kwantowania samej przestrzeni wynika wprost z różnych rozmiarów, możliwości porównywania rozmiarów różnych elementów Wszechświata.

Mierzalność rzeczywistości wprowadza więc konieczność istnienia pustki, nicości absolutnej znajdującej się pomiędzy kwantami.

Nicość jest niemierzalna, nie tylko dlatego że nie ma czego w niej mierzyć, lecz przede wszystkim dlatego, że jest ciągła, niepodzielna, nie jest podzielna na najmniejsze części. Jest tożsama, jest jednością, jest połączona ze sobą tymi nieskończenie cienkimi liniami oddzielającymi kwanty. Jest  wszędzie i nigdzie, bo nie można do jej położenia odnieść jakiejkolwiek miary. 

Jeśli nicość pochłonie jezioro to nie tylko nie będzie już jeziora, nie będzie też dołu po jeziorze. Rozpatrywanie miejsca, w którym było jezioro utraci jakikolwiek sens logiczny. Nicość jest wśród nas, bo tylko na jej tle może cokolwiek istnieć. Istnienie ma wiele odmian i barw. Nicość jest jedna i absolutna.